Orzeczenie w przedmiocie władzy rodzicielskiej i kontaktów z dzieckiem wymaga wszechstronnego rozważenia przez sąd okoliczności faktycznych danej sprawy, dotyczących zarówno dziecka (dzieci) jak i rodziców. W pierwszej kolejności należy uwzględnić interes (dobro) dziecka i interes społeczny, nie zaś rodziców (por. wyrok SN z 25.08.1981 r., III CRN 155/81). Sąd bierze pod uwagę osobiste właściwości rodziców, ich kwalifikacje oraz stan emocjonalnej więzi pomiędzy nimi a dzieckiem, uwzględnia wiek dziecka, fakt ewentualnego wychowywania dziecka dotychczas przez jednego z rodziców. W końcu rozstrzyga z uwzględnieniem postulatu wspólnego wychowywania się rodzeństwa. Powierzenie wykonywania władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom oznacza przyznanie praw i obowiązków z niej wynikających na równi obojgu byłym małżonkom. Oboje mają zatem obowiązek i prawo do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jednak jego godności i praw. Atrybuty władzy rodzicielskiej są zarazem obowiązkiem rodziców, zaś jej podstawowym celem jest funkcja ochronna względem dziecka. Jeśli nie zachodzą przesłanki do pozostawienia władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom, sąd powierzy ją jednemu z rodziców z jednoczesnym ograniczeniem władzy drugiego do określonych uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Ograniczenie władzy rodzicielskiej w wyroku rozwodowym nie jest równoznaczne z ograniczeniem władzy rodzicielskiej polegającym na wydawaniu odpowiednich zarządzeń przez sąd opiekuńczy w sytuacji zagrożenia dobra dziecka. Wynika raczej z potrzeba doprecyzowania, w jakich sprawach dotyczących dziecka, rodzicowi, któremu nie powierzono wykonywania władzy rodzicielskiej, będzie przysługiwało prawo współdecydowania wraz z rodzicem, któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej. Zwykle będą to kwestie najistotniejsze, takie jak zmiana miejsca pobytu, kierunek kształcenia, wybór szkoły, leczenie. Nawet pozostawienie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom nie zwalnia sądu od osobnego orzeczenia o kontaktach z dzieckiem. Prawo do utrzymywania przez rodziców kontaktów z dzieckiem nie należy bowiem do sfery sprawowania władzy rodzicielskiej. Jest to uprawnienie odrębne od władzy rodzicielskiej, wynikające z najbliższego pokrewieństwa. Kontakty mogą być utrzymywane nawet w przypadku pozbawienia władzy rodzicielskiej albo powierzenia władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców z ograniczeniem władzy drugiego do określonych uprawnień i obowiązków.