Za największy minus należy wskazać utratę praw do swojego majątku. Wszelkie nieruchomości oraz wartościowe ruchomości zostają przeznaczone na uregulowanie zadłużenia. Co więcej, bardzo często dochodzi do zajmowania części wynagrodzenia przez syndyka. Tym samym zadłużenie nie dość, że jest spłacane z całego majątku dłużnika, to jeszcze bez jego kontroli. Osoba, która ogłosiła upadłość musi liczyć się także z niemożnością zaciągnięcia nowych zobowiązań, pożyczek oraz kredytów bez wcześniejszej zgody sądu. Ponadto należy pamiętać, że informacje dotyczące upadłości są powszechnie dostępne. Tym samym upubliczniane są m. in. takie dane osobowe jak imię, nazwisko, adres zamieszkania oraz numer PESEL.

Pierwszym kosztem w procesie ogłoszenia upadłości spółki jest opłata sądowa w wysokości 1.000 zł od wniosku o upadłość spółki. Opłatę tę trzeba wpłacić na konto sądu upadłościowego jeszcze przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości, a dowód przelewu dołącza się do samego wniosku o upadłość. Do wniosku o upadłość trzeba też załączyć dowód zapłaty zaliczki na wydatki postępowania w wysokości ok. 5.148,07 zł. Kwota ta zmienia się każdego roku i ustala się ją jako jednokrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Koszty właściwego postępowania upadłościowego powinny być pokryte z masy upadłościowej, czyli majątku dłużnika jaki ma zostać przeprowadzony na przeprowadzenie upadłości. Kosztami tymi będą między innymi koszty związane ze sprzedażą majątku upadłego, czy też koszty związane z ustalaniem listy wierzycieli i ich roszczeń wobec upadłego. Ich wysokość będzie zależna od wielu okoliczności – tego jaki majątek oraz jakiej wartości wchodzi w skład masy upadłości, tego ilu jest wierzycieli upadłego i innych indywidualnych czynników. Kluczowym wydatkiem jest też wynagrodzenie syndyka. Wysokość tego wynagrodzenia ustala Sąd biorąc pod uwagę wysokość funduszów masy upadłości, stopień zaspokojenia wierzycieli, nakład pracy syndyka, zakres czynności podejmowanych w postępowaniu, stopień ich trudności oraz czas trwania postępowania. Do tych kosztów doliczyć trzeba też pozostałe koszty związane z prowadzeniem postępowania upadłościowego. Będą to koszty ogłoszeń w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, koszty osób zatrudnionych przez syndyka (np. księgowa), koszty korzystania z niezbędnych pomieszczeń, koszty korespondencji, koszty archiwizacji dokumentów, koszty obsługi wierzycieli, podatki i inne opłaty publiczne.

W momencie ogłoszenia upadłości wierzyciele mają możliwość dochodzenia swoich roszczeń wobec dłużnika już jedynie w trybie postępowania upadłościowego. Majątek dłużnika, w tym także ten nabyty przez upadłego w trakcie trwania postępowania upadłościowego, staje się majątkową masą upadłościową, której celem jest zaspokojenie wierzycieli. W praktyce nie każdy przedsiębiorca może ogłosić upadłość. O tym bowiem decyduje sąd, a ten odrzuci wniosek, jeżeli majątek dłużnika jest zbyt mały, by mógł zaspokoić koszty postępowania sądowego. Celem ogłoszenia upadłości jest bowiem przede wszystkim zaspokojenie wierzycieli, a fakt posiadania nikłego majątku z góry przesądza o braku takiej możliwości.

W momencie ogłoszenia upadłości firmy występuje konieczność wskazania oraz wydania majątku syndykowi. Obowiązek ten dotyczy także wszelkich dokumentów, które dotyczą działalności, majątku oraz rozliczeń upadłego. Dodatkowo, upadły lub organ go reprezentujący zobowiązany jest do udzielania syndykowi i sędziemu-komisarzowi wyjaśnień dotyczących swojego majątku. Z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staję się tzw. masą upadłości. Służy ona temu, aby w drodze likwidacji, zaspokoić wierzycieli. Do masy upadłości wchodzą również aktywa, które upadły nabył w toku postępowania upadłościowego.

Bankructwo firmy to niemożność regulowania swoich zobowiązań względem wierzycieli. Zgodnie z domniemaniem wskazanym w ustawie z dnia 28.02.2003 r. Prawo upadłościowe do niewypłacalności dochodzi, jeśli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące, licząc od dnia spłaty zobowiązań Dłużnicy – osoby prawne lub jednostki organizacyjne bez osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznała zdolność prawną, stają się niewypłacalne także wtedy, gdy ich zobowiązania pieniężne przekraczają wartość ich majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający 24 miesiące. Jeśli sąd ogłosi upadłość, upadły straci kontrolę nad majątkiem, a przejmie ją syndyk. Po upłynnieniu masy upadłościowej (poszczególnych elementów majątku firmy) dokona także podziału środków finansowych pomiędzy wierzycieli. W przypadku spółek prawa handlowego zakończenie postępowania upadłościowego oznacza zazwyczaj wykreślenie przedsiębiorstwa z rejestru KRS.

Wspólnicy spółki jawnej odpowiadają solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką za zobowiązania spółki bez ograniczeń, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna.

W wyroku z dnia 26.01.2018 sygn. akt. II CSK 468/17 Sąd Najwyższy stwierdził, że w sytuacji zawarcia przez spółkę układu z wierzycielami wspólnicy spółki ponoszą solidarną odpowiedzialność wobec wierzycieli jednak tylko w zakresie zrestrukturyzowanego zobowiązania spółki.

Tym samym wierzyciel nie może żądać zaspokojenia swojego zobowiązania w zakresie przekraczającym zawarty układ.