Do negatywnych przesłanek rozwodowych zaliczamy: brak trwałego i zupełnego rozkładu pożycia; naruszenie dobra wspólnych małoletnich dzieci, żądanie rozwodu przez małżonka wyłącznie winnego; zasady współżycia społecznego. Mimo trwałego i zupełnego rozkładu pożycia małżeńskiego, sąd może nie orzec rozwodu ze względu na dobro wspólnych małoletnich dzieci, niezgodność z zasadami współżycia społecznego lub gdy rozwodu żąda wyłącznie małżonek winny rozstania. Jeżeli sąd dojedzie do przekonania, że w wyniku rozwodu ucierpi dobro wspólnych małoletnich dzieci, to oddali pozew. Sąd zwłaszcza rozważy, czy po rozwodzie zaspokojone zostaną potrzeby emocjonalne dzieci w takim przynajmniej zakresie jak to ma miejsce obecnie oraz, czy utrzymanie małżeństwa rodziców będzie dla dzieci bardziej korzystne niż rozwód. Sąd nie orzeknie rozwodu, jeżeli małżonek cierpi na chorobę lub dotknęło go kalectwo i wymaga opieki, a nie ma się nim kto zająć. Małżonek, który spowodował rozkład pożycia małżeńskiego nie może domagać się rozwodu, chyba że małżonek niewinny wyrazi na to zgodę. Jednakże, jeżeli odmowa zgody małżonka niewinnego jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, to sąd orzeknie rozwód.